Özdemir Asaf Kimdir? Şirleri ve Sözleri...

•  Özdemir Asaf Kimdir?

   Özdemir Asaf (d. 11 Haziran 1923, Ankara - ö. 28 Ocak 1981, İstanbul), Cumhuriyet dönemi Türk şairlerdendir. 11 Haziran 1923 tarihinde Ankara'da doğdu. Asıl adı Halit Özdemir Arun'dur. Babası Mehmet Asaf Şura-yı Devlet'in kurucularındandır. Babasının öldüğü yıl, 1930, Galatasaray Lisesi'nin ilk kısmına girdi. 1941 yılında 11. sınıfta, bir ek sınavla Kabataş Erkek Lisesi'ne geçip 1942 yılında mezun oldu. Hukuk Fakültesi'ne, İktisat Fakültesi'ne (3. sınıfa kadar) ve bir yıl Gazetecilik Fakültesi'ne devam etti. Bu arada Tanin ve Zaman gazetelerinde çalıştı ve çeviriler yaptı. İlk yazısı Servet-i Fünun, Uyanış dergisinde çıktı. 1951 yılında Sanat Basımevi'ni kurdu ve kitaplarını Yuvarlak Masa Yayınları adı altında yayımladı. 1962'de Mehmet Ali Aybar öncülüğünde kurulan Temel Hakları Yaşatma Derneği'nin kurucularından oldu.
   28 Ocak 1981'de hayata veda eden Özdemir Asaf'ın ilk eşi Sabahat Selma Tezakın'dan Seda isimli bir kızı; ikinci eşi Yıldız Moran'dan ise Gün, Olgun ve Etkin adında üç oğlu vardır.

•  Şiirleri

   - Dünya Kaçtı Gözüme - 1955
    - Sen Sen Sen - 1956
    - Bir Kapı Önünde - 1957
    - Yumuşaklıklar Değil - 1962
    - Nasılsın - 1970
    - Çiçekleri Yemeyin - 1975
    - Ben Değildim - 1978
    - Bugün ve Bugün (Yayımlanmamış şiirler) - 1984
    - Benden Sonra Mutluluk (Yayımlanmamış şiirler)
    - Çiçek Senfonisi (Toplu şiirler) - 2008
    - Sen Bana Bakma, Ben Senin Baktığın Yönde Olurum (Kendi sesinden şiirler) 2012
    - Yalnızlığa Övgü (Yalnızlık Paylaşılmaz)
    - LAVİNİA
    Sana gitme demeyeceğim.
    Üşüyorsun ceketimi al.
    Günün en güzel saatleri bunlar.
    Yanımda kal.

    Sana gitme demeyeceğim. 
    Gene de sen bilirsin.
    Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
    İncinirsin.

    Sana gitme demeyeceğim.
    Ama gitme Lavinia.
    Adını gizleyeceğim,
    Sen de bilme Lavinia

• Sözleri
  

• Tek kişilik miydi ki bu şehir? Sen gidince bomboş kaldı.

• Ben sevmekten hiç borçlu çıkmadım.

• Ne para istiyorum ne de pul. Tek bir istediğim var, o da yalansız bir kul.

• Kime sorsam, “Ben senin mutluluğunu istiyorum” dedi. Ne kastınız vardı mutluluğuma, anlamadım gitti.

• Aşk; görmekten çok özlemeyi sever, dokunmaktan çok düşlemeyi ve aşk öyle haindir ki; nerde imkansız varsa gider onu sever.

• ''İnsan yorulunca duruyor... Durunca düşünüyor... Düşününce koşuyor. Koşunca yoruluyor... Yorulunca insanlaşıyor. İnsanlaşınca işler karışıyor. Yalnız kalıyor..''

• O merdivenleri bir çıkışım vardı, Sanki aranızdan kaçıyordum.

• '' Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, Girmiş bahçeme ağaçlık taslayor."

• Ağzında yalan varken konuşma!

• Aşk; iki kişinin sokak kavgasına benzer, çünkü ayıran hep bir yabancıdır.

• Sil ağzının kenarını, yine gülüşünden cennet akıyor.

• "İnsanlar, gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler. Gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara aşık olurlar. "

• Yalnızlık paylaşılmaz, Paylaşılırsa yalnızlık olmaz.

• "İstersen yalanlar söyleyeyim, İncinirsin."

• İnsanın yaşı kaç olursa olsun, ağlarken hep kimsesiz bir çocuktur...

• Bekle dedi, bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi. Ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.

• İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar. Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.

• Aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu. Önce özlüyor, sonra ağlıyor. Akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum.

• İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden çok, canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde. Ben yürümeye başlayınca denizlerin üstünde karalarda koşanlar durup bana baktılar.

• Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.